Antarctica 1
We zijn in Buenos Aires, Argentinië en we zitten vast op de hotelkamer want het regent pijpenstelen; het onweert zelfs. We hadden grote plannen vandaag maar ik hoop dat deze vanmiddag doorgang zullen vinden. Gisteren hadden we een tour en we wilden onze indrukken nog wat aanvullen door een fikse wandeling door de wijken San Telmo, Montserrat en La Boca.

Deze keer staat Antarctica op ons wensenlijstje. Dit is de vaarroute van onze reis.



Gisteravond vertrokken we uit Amsterdam en het stormde flink; het vliegruig kon echter gewoon opstijgen. Wel hadden we onderweg veel turbulentie.
Helaas was de businessclass vol, ze hadden nog een plaats. “Dan neem jij die toch”, zei mijn broer gekscherend. Gelukkig had ik op het laatste moment via de smartphone de stoelindeling nog veranderd waardoor we op rij 53 en 54 ieder een rijtje stoelen van drie hadden. Konden we lekker liggen gedurende de nacht. Nou ja, lekker!
Nu zitten we uitgerust in Buenos Aires, de geboorteplaats van de tango en de meest Europees aandoende stad van Zuid-Amerika. Dit laatste is niet zo verwonderlijk omdat tussen 1880 en 1930 heel veel Europese immigranten hierheen trokken. De sfeer van hun geboorteland is nog steeds te proeven als je daar rondloopt. In de wijk San Telmo waar ons hotel ligt, vind je heel veel tangobarretjes en als je naar binnen kijkt, zie je altijd wel een of meerder paren dansen. Hier en in de wijk Montserrat woonden vroeger de rijken maar tijdens een epidemie van de gele koorts ontvluchtten ze de stad in de hoop aan de dood te ontsnappen. Later zijn de leegstaande gebouwen verkocht.  De wijk Recoletta (met de beroemde begraafplaats La Recoletta) bijvoorbeeld doet heel Frans aan maar het duidelijkst is de afkomst te zien in de wijk La Boca. La Boca betekent mond, in dit geval van de monding van de rivier de Rio de la Plata. Daar werd de eerste haven van Buenos Aires gebouwd. Het eerste schip dat daar binnen kwam, was een Zweeds schip. De kleuren van de Zweedse vlag zijn geel en blauw. Die kleuren zijn in de wijk dan ook veelvuldig terug te vinden. De immigratie startte hier in 1855. 80% van de immigranten kwam uit Italië en ze waren heel arm. Ze hadden geen baan en geen geld en bouwden huizen van golfplaat. Deze huizen hadden 10 tot 12 kamers, 1 keuken en 1 toilet. In een kamer woonde een heel gezin. De buitenkant van de huizen kreeg uitbundige kleuren. Ook dit is bewaard gebleven in dit stadsdeel. Bij de haven staat nog een restant van een in onbruik geraakte brug, de eerste die over de rivier gebouwd werd.

Huizen van golfplaat in geel en blauw. Natuurlijk een huis van Lucia.	De eerste brug

Je vindt in La Boca ook de oudste pakhuizen die 25 jaar geleden voor een groot deel gerenoveerd en in gebruik zijn als kantoorruimte.
Buenos Aires (goede winden) werd in 1536 gesticht door Pedro de Mendoza maar verdween weer van de kaart na een aanval van de indianen. In 1580 stichtte Juan de Garay de stad opnieuw en op dit moment wonen er meer dan 3 miljoen mensen. Op de plek waar verondersteld wordt dat de eerste stichting van Buenos Aires plaatsvond door Pedro de Mendoza, is een park (Il Ezama Park) met een groot monument,    La Ofrenda. Het monument symboliseert de eenheid van de bewoners van Uruguay en Argentinië. Het is een schip met op de boeg een vrouwenfiguur, La Ofrenda (het Offer) met in haar linkerhand een schild van de stad Montevideo.

La Ofrenda	In hetzelfde park een standbeeld van Mendoza

Toen we in de middag na de enorme regenbuien door de wijken Montserrat, San Telmo en La Boca op pad gingen, regende het nog af en toe. De wegen onderweg zijn slecht onderhouden en net als de trottoirs vol bobbels en gaten. Als er een auto (en zeker een bus) langs reed, moest je erg oppassen anders was je meteen gedoucht. Onderweg zagen we mooie gebouwen maar ook slecht onderhouden en veel verlaten en half ingestorte gebouwen. Er waren stukken bij waar woningen en winkels omgeven waren met tralies en gaas. Hier en daar waren er winkeltjes met een traliehek ervoor waar je door een opening in het hekwerk je bestelling kon doen. Wij hebben ons gelukkig geen moment onveilig gevoeld.

Verschillende bouwstijlen in één wijk	Volkomen verkrot en vaak ondersteund met stalen balken

In de wijk La Boca is bij de haven een toeristisch deel met de oude monumenten. Het is er erg druk en vol met tentjes waar je van alles kunt kopen en vooral waar je kunt eten. Daarvan hebben we er trouwens veel onderweg gezien. Het lijkt wel of de mensen daar zelf niet koken. Het straatje Calle Caminito en haar omgeving zijn heel populair.
Hieronder een impressie van de bruisende wijk La Boca.

Buiten het toeristisch deel is niet alles bijgewerkt	In een van de kamers een leerbewerker
Een vroegere tangohal	Ook hier is de tango aanwezig

In de wijken waar wij gelopen hebben zie je veelal leuke poppen op straat maar ook grote kunstwerken en alledaagse dingen die je over de gehele wereld kunt tegenkomen.

Er zijn vele interessante plekken te bezoeken in Buenos Aires maar de volgende twee mag je ook niet missen, de Catedral Metropolitana de Buenos Aires en La Recoletta, het beroemde kerkhof waar Eva Peron is bijgezet.

De kathedraal is de belangrijkste kerk in de stad. In1580 wees Juan de Garay, de laatste grondlegger van Buenos Aires, een stuk land aan voor de eerste grote kerk. De Catedral Metropolitana de Buenos Aires staat op dezelfde plek. Franciscus werkte daar voordat hij tot paus benoemd werd.

Als je naar binnen gaat, zie je hoge koepelgewelven, fresco's en vele prachtige dingen.

Daar is ook het prachtig versierde marmeren mausoleum van generaal Jóse de San Martín. Hij leidde de revoluties tegen de Spaanse overheersing in Argentinië en andere Zuid-Amerikaanse landen. Hij verzamelde een groep soldaten, de Granaderos, en trok o.a. te paard over de Andes om Peru te bevrijden. Na tien jaar vechten was dat gelukt waarna hij per boot terugkeerde.

Op het kerkhof La Recoletta in de gelijknamige wijk liggen zo’n 65.000 mensen begraven. Het is een plek waar de rijken hun rijkdom ten toon konden spreiden. In de mausolea zijn kelders met planken voor de kisten maar ook op de begane grond is daar plaats voor.
In 1821 is het gebouwd, in 1881 vergroot en in 2003 werd het verlicht.

Eva Peron is hier ook bijgezet. Zij behoorde tot een arme familie. Omdat zij actrice wilde worden, vertrok haar moeder met haar naar Buenos Aires waar zij o.a. de kost verdiende met wassen van kleding en beddengoed. Het was moeilijk om werk te vinden voor Eva. Toen ze 19 was, kreeg ze en rolletje in een onbelangrijke film. Toen ze 22 was, werkte ze bij de radio en ontmoette ze Juan Peron. Ze gingen al snel samenwonen maar door de elite werd zij uitgespuugd en beschouwd als hoer. Ze trouwden en later werd Peron president en zij first lady. Bij de high society bleef ze een outcast maar bij de gewone bevolking was ze zeer geliefd. Zij deed veel voor de armen en streed voor vrouwenkiesrecht (dat er in 1949 kwam).

Op haar 33e stierf zij en Juan Peron liet haar lichaam balsemen. Omdat iedereen haar eer wilde betonen, duurde de ceremonie 15 dagen. Daarna zette hij de kist bij in een privé kapel in zijn eigen paleis.

Toen een militair regime de macht overnam, vluchtte Peron naar Uruguay. De kist werd ondergebracht in een oud theater en later naar Europa verscheept. De kist was kort in Italië onder een andere naam en kwam uiteindelijk in Madrid terecht.

Ook Peron kwam naar Spanje en trouwde met een 20 jaar jongere vrouw. Later werd hij weer president en toen hij stierf, nam zijn vrouw Isabella de macht over. Omdat zij corrupt was werd zij door een militair regime afgezet en ging de gevangenis in.

Een later militair regime heeft de kist teruggehaald naar Argentinië. De familie heeft hem geopend en kon zien dat het echt Evita was aan iets kenmerkends bij haar oor waarvan niemand anders iets wist.
Nu is zij bijgezet in La Recoletta maar niet in het mausoleum zelf. Zij ligt ervoor onder het pad in een metalen kist.

Inmiddels is het donker in Buenos Aires en ik zit op mijn gemak achter een bureau op de hotelkamer dit verslag te schrijven. Het is echt geweldig om dit allemaal mee te maken, te horen en te zien.
Ik ben benieuwd naar het vervolg van onze reis.

Morgen gaan wij aan boord van de Zaandam van de Holland Amerika Lijn en varen dan via Antarctica naar Chili. Onze eerste stop is echter in Montevideo, de hoofdstad van Uruguay. Ik ben  benieuwd wat ons daar wacht en wat we in de paar uur dat we daar zijn, zullen ervaren. We gaan het zien.